Hout is een natuurlijk materiaal. Tijdens het groeiproces van bomen worden ze vaak beïnvloed door verschillende externe factoren, met als gevolg een abnormale houtstructuur en gebreken die schadelijk zijn voor het schilderen. Materiële veranderingen in bomen veroorzaakt door ziekten, insecten, enz. (parasitismedefecten genoemd), dit zijn natuurlijke defecten van hout.

Veel voorkomende natuurlijke houtdefecten zijn knoesten, verkleuringen, insectengaten, scheuren, etc. Deze veroorzaken schade aan het schilderij en moeten daarom vóór het schilderen worden verwijderd en verholpen.

Scheuren worden veroorzaakt door het scheiden van vezels van elkaar als gevolg van de invloed van externe krachten of veranderingen in temperatuur en vochtigheid in het hout.

Er zijn verschillende vormen van houtscheuren: oppervlaktescheuren, inwendig scheuren, eindscheuren en wielscheuren. Laten we kort de oorzaken van dit soort scheuren begrijpen:

1. Oppervlaktescheur:

Verwijst naar oppervlaktescheuren. Oppervlaktescheuren verwijzen naar scheuren op het oppervlak van het bloklichaam of afgewerkt hout. Scheuren blijven gewoonlijk beperkt tot het koordevlak en ontwikkelen zich in radiale richting. Wanneer hout droogt, verdampt eerst water van het oppervlak. Wanneer het vochtgehalte van de oppervlaktelaag onder het vezelverzadigingspunt zakt, begint het oppervlaktehout te krimpen. Op dit moment ligt het vochtgehalte van de aangrenzende binnenste houtlaag echter nog steeds boven het vezelverzadigingspunt en krimpt niet. De krimp van het oppervlaktehout wordt beperkt door het binnenhout en kan niet vrij krimpen, waardoor er interne spanning in het hout ontstaat: het oppervlaktehout staat onder spanning en het binnenhout staat onder druk. Hoe strenger de droogomstandigheden, hoe groter het verschil in vochtgehalte tussen de binnen- en buitenlagen van hout, en hoe groter de interne spanning die ontstaat. Als de trekspanning van de oppervlaktelaag de treksterkte van de dwarsnerf van het hout overschrijdt, zal het houtweefsel scheuren. Omdat de treksterkte van het weefsel langs de houtstralen kleiner is dan de sterkte van aangrenzende houtvezels, zullen er eerst langs de houtstralen scheuren ontstaan.

2. Interne kloof:

Dat wil zeggen, interne scheuren. Interne scheuren worden ook vaak honingraatscheuren genoemd. Interne scheuren ontstaan ​​in de latere stadia van het drogen en soms tijdens de opslag van droge materialen. Het is meestal niet gemakkelijk waar te nemen vanaf de buitenkant van het hout, maar in ernstige gevallen kan het worden beoordeeld aan de hand van de inzinking op het oppervlak van het hout. Interne scheuren worden veroorzaakt door trekspanningen in de binnenste houtlagen.

3. Eindscheur:

Dat wil zeggen: eindscheuren. Eindscheuren kunnen beperkt blijven tot het kopvlak van het hout, of kunnen zich uitstrekken tot één of beide zijden van het uiteinde, dit laatste wordt vaak splijten genoemd. De belangrijkste reden is dat de watergeleiding van hout in de nerfrichting veel groter is dan in de dwarsrichting. Als het hout droog is, verdampt het water veel sneller vanaf het kopoppervlak dan vanaf de zijkant. Het vochtgehalte van het uiteinde is lager dan dat van het midden en de krimp van het uiteinde wordt beperkt door het hout in het midden, waardoor trek- (rek)spanningen aan het uiteinde ontstaan. Wanneer de trekspanning de dwarsnerftreksterkte van het hout overschrijdt, ontstaan ​​er scheuren aan de kopse kant.

4. Kraken van wielen:

Dit soort scheur ontstaat in de richting van de jaarring en strekt zich vaak uit tot meerdere aangrenzende jaarringen. Ringscheuren ontstaan ​​meestal aan de kopse kant van het hout in de vroege stadia van het drogen, en naarmate het drogen vordert, worden de scheuren dieper en langer. Soms treedt het intern op, maar het treedt op in de latere stadia van het drogen en wordt veroorzaakt door ernstige interne trekspanningen.